Rozmnażanie chomików w domu

                                                 Rozmnażanie chomików w domu

1.Łączymy chomiki w parę

To oczywiście pierwszy krok, jaki trzeba wykonać. Pamiętajmy jednak, aby nigdy nie przenosić samca do klatki samicy, ponieważ może się to skończyć agresją ze strony chomiczki. Samce są bardziej przychylne przyjmowaniu gości na swoim terenie.
Pamiętaj
Zanim zorganizujemy spotkanie dwojga osobników trzeba ustalić, czy samica jest w rui. Pomoże w tym weterynarz.
Chomiki należy zostawić w spokoju. Po kilku minutach kopulacji (powtarzanej kilkakrotnie) można uznać, że samica zaszła w ciąże. Wtedy trzeba rozdzielić osobniki, ponieważ mogą stać się wobec siebie agresywne.

2.Chomicza ciąża

Ciąża chomika trwa od 16 do 22 dni (w zależności od rasy) i przebiega bardzo gwałtownie. Samica może w tym czasie mocno schudnąć, dlatego trzeba zadbać o dostarczanie jej odpowiedniej ilości pokarmu i wody. W tym okresie lepiej też nie brać chomiczki na ręce. Samica potrzebuje bardzo dużo spokoju.

Rada
Na kilka dni przed porodem warto posprzątać klatkę i wysypać w niej zdecydowanie więcej wyściółki. Chodzi o to, aby samica mogła przygotować wygodne gniazdo dla siebie i młodych. 

3.Po porodzie

Gdy małe chomiki przyjdą już na świat, należy przede wszystkim zapewnić samicy jak najwięcej spokoju, przynajmniej przez pierwszych kilkanaście dni. W przeciwnym razie może dojść nawet do przypadku kanibalizmu!
Chomikowi po porodzie trzeba dostarczać świeży pokarm pamiętając jednocześnie, że samica może nawet przez kilka dni nie wyjść z gniazda. Usuwajmy więc wszelkie resztki, aby nie dopuścić do ich gnicia.
Pamiętaj
Chomiki stają się w pełni samodzielne po około 3 tygodniach. Zwykle w 24 dniu po porodzie matka odrzuca swoje młode. Wtedy należy rozdzielić członków rodziny, bo chomiki mogą stać się wobec siebie agresywne. Nie dotyczy to tylko rasy chomika Roborowskiego.
Rozmnażanie chomików w domu jest więc jak najbardziej możliwe, jednak pod warunkiem, że mamy dość czasu i środków, aby zaopiekować się kilkoma osobnika jednocześnie lub wiemy, że znajdą się chętni na przygarnięcie zwierzaków pod swój dach.

Chomik Dżungarski

                                                            Chomik Dżungarski






































Ten gatunek chomika naturalnie zamieszkuje tundrowe tereny Syberii i Kazachstanu. Pierwsze wzmianki o chomikach dżungarskich pochodzą już z końca XVIII wieku - wtedy Peter Simon von Pallas uznał go za odmianę myszy. Błąd ten naprawił dopiero Ned Hollister w 1912 roku, przypisując chomika do gatunku pęcherzostopych.
Chomik dżungarski, znany także jako chomik syberyjski, może osiągnąć wagę od 20 do 45 gramów, a całkowita długość jego ciała to około 10 cm. Samice zazwyczaj są jeszcze mniejsze. Tułów tego gryzonia jest krótki i zwarty, oczy wypukłe, a uszka krótkie.
 Ciekawą odmianą chomika dżungarskiego jest tzw. chomik panda, mylnie postrzegany jako osobna rasa chomika. Jego charakterystyczną cechą jest biało-czarne ubarwienie przypominające sierść pandy.

Futerko chomików dżungarskich jest miękkie i najczęściej ciemne. Powszechnie występuje też w odmianie popielatej i perłowej. W naturalnych warunkach życia, futerko jaśnieje zimą i wraca do poprzedniego koloru wiosną. W warunkach domowych takie zjawisko występuje rzadko, choć może się pojawić. Gatunek ten może wystąpić także w innych kolorach: pomarańczowym, niebieskim, brązowym, beżowym.
Nie jest to jednak jego naturalna cecha, a prawdopodobnie wynik krzyżowania syberyjczyków z innym gatunkiem - chomikiem Campbella.
 Chomiki dżungarskie uważane są za zwierzę towarzyskie. Są bardzo przyjazne, łatwe do oswojenia i łagodne, chyba że mają za sobą przykre doświadczenia. Osobniki wychowane w zarejestrowanych hodowlach są na ogół przyzwyczajone do człowieka i chętnie się do niego garną.
 Ten gatunek chomika jest bardzo samodzielny w kwestiach higieny. Sam czyści sobie futerko, a więc nie ma potrzeby dodatkowo się tym zajmować. Podstawowa pielęgnacja naszego gryzonia będzie się więc ograniczać do zachowania czystości w klatce, regularnej wymiany wody i pożywienia, a także podłoża.
 Chomiki dżungarskie potrzebują też stale nowych zabawek, ponieważ szybko się nudzą, a należą go zwierząt ruchliwych i aktywnych.

Chomiki syberyjskie prowadzą raczej nocny tryb życia, podobnie jak chomiki syryjskie. Jednak w przeciwieństwie do swojego większego kuzyna, syberyjczyki nie zapadają w sen zimowy ani letni, a jedynie magazynują pod skórą większą ilość tłuszczu. Pomaga im to przetrwać zimowe temperatury.